24 درس وارن بافت به سهامدارانش

24 درس وارن بافت به سهامدارانش

هر ساله وارن بافت نامه ای سرگشاده به سهامداران Berkshire Hathaway می نویسد. در طول 40 سال گذشته ، این نامه ها به سالانه مورد نیاز سالانه در سراسر سرمایه گذار تبدیل شده اند ، و این بینش را در مورد چگونگی تفکر بافت و تیمش در مورد همه چیز از استراتژی سرمایه گذاری گرفته تا مالکیت سهام تا فرهنگ شرکت و موارد دیگر ارائه می دهند.

در سن 26 سالگی ، کارگزار بورس و معلم مدرسه نبراسکا به نام وارن بافت ، صندوق بازنشستگی خود را 174،000 دلار گرفت و تصمیم گرفت تجارت سرمایه گذاری خود را آغاز کند.

دو دهه بعد ، او میلیاردر بود.

امروز ، ارزش خالص “اوراکل از اوماها” تقریبا 83B $ است – پس از جف بزوس (مدیرعامل دیگر که به نامه های سهامدار خود معروف است ) و بیل گیتس او را به سومین فرد ثروتمند دنیا تبدیل کردند.

شرکت بافت ، Berkshire Hathaway ، نزدیک به 10 درصد سهام در شرکت های juggernaut مانند Coca-Cola و Wells Fargo دارد. این شرکت همچنین دارای 50 شرکت تابعه است که خود 200 شرکت فرعی نیز دارند ، از جمله Geico (خریداری شده در 1996) ، لبنیات ملکه (1997) و Fruit of Loom (2001).

با این حال ، بسیاری از تملک های برکشایر نام خانوادگی نبوده است. نمونه کارها این شرکت پر از موفقیت های آرام است ، از جمله See’s Candy ، که بافت در سال 1972 با 25 میلیون دلار خریداری کرد (و در طی چند دهه آینده بیش از 1.65B دلار سود کسب کرد).

سرمایه گذاران در شرکت وی نیز پاداش داده اند. از سال 1965 ، قیمت سهام کلاس A Berkshire بیش از 2،400،000٪افزایش یافته است. این افزایش متوسط سود بیش از 20٪ در سال – به طور قابل توجهی بهتر از 9.7٪ S&P 500 (با سود سهام) در مدت مشابه است.

جای تعجبی نیست که بافت جدول ابتدایی عملکرد هر سهم شرکت برکشایر را در کنار شاخص سهام در ابتدای نامه هر سال منتشر می کند.

(24 درس وارن بافت)

فراتر از برخی از پیروزی های شگرف ، خود بافت به نوعی موفقیت آرام دیگری است. وی اهمیت مسئولیت مالی را موعظه می کند ، و هنوز هم در خانه ای که در سال 1938 در اوماها خریداری کرده است با 31000 دلار زندگی می کند. او در مک دونالد می خورد و روزانه حداقل 5 وعده 12 اونسی کوکالا می نوشد.

این کیفیت پایین به زمین در نامه های بافت نیز وجود دارد. در بین حسابهای موجود در برکشایر ، او به شوخی می گوید ، حکایات را به اشتراک می گذارد و شفافانه های عجیب و غریبانه را برای کمک به روشنایی نکات اصلی خود مرتبط می کند.

او خود را به دلیل اشتباه مسخره می کند و ستایش های مدیر عامل برکشایر را می خواند. او یک فلسفه سرمایه گذاری را ارائه می دهد که نه در تجزیه و تحلیل مالی پیچیده ، بلکه در ارزیابی های مبتنی بر حس مشترک از آنچه که یک شرکت خاص است ارزش دارد.

نتیجه ، مجموعه ای برجسته و قابل نقل قول از خرد سرمایه گذاری در خانه است:

“قیمت آن چیزی است که می پردازید ، ارزش آنچه است که می گیرید.” ( 2008 )
“برای سرمایه گذاران به طور کلی ، با افزایش حرکت بازده کاهش می یابد.” ( 2005 )
“هنگامی که دیگران فقط حریص و حریص هستند ، هنگامی که دیگران ترس دارند ، می ترسید.” ( 2004 )
“شما می فهمید که چه کسی در هنگام شنا کردن برهنه شنا می کند.” ( 2001 )

در زیر ، 24 مورد از مهمترین درسهای چهار دهه اخیر نامه های سهامدار Berkshire Hathaway را باز می کنیم.

آنها در کنار هم ، مجموعه ای از اعتقادات و توصیه های مرد را تشکیل می دهند که به عنوان بزرگترین سرمایه گذار تاریخ شناخته می شود.

وارن بافت | بیوگرافی + توصیه‌ها + اصول سرمایه گذاری

غرامت اجرایی

1. مدیران باید فقط آنچه را می کشند بخورند

در سال 1991 ، برکشایر هاتاوی شرکت HH Brown Brown را به دست آورد ، در آن زمان تولید کننده پیشرو کفش کار در آمریکای شمالی بود. بافت در نامه سهامدار خود در آن سال ، بافت در مورد چند دلیل صحبت کرد.

در حالی که بافت دریافته بود که کفش صنعت سختی است ، اما دوست داشت HH براون سودآور باشد. او دوست داشت که مدیر عامل شرکت ، فرانک رونی ، همچنان در این سمت بماند. و او قطعاً از “غیرمعمول ترین” طرح جبران اجرایی شرکت ، که او نوشت ، “قلبم را گرم می کند” دوست داشت.

در HH Brown ، به جای اینکه مدیران گزینه های سهام یا پاداش های تضمینی را بگیرند ، هر مدیر سالانه 7،800 دلار (معادل حدود 14،500 دلار در حال حاضر) پرداخت می کند ، به علاوه “درصد مشخصی از سود شرکت پس از اینها با هزینه ای برای سرمایه کاهش می یابد. به کار گرفته شده.”

هر بدهید، به عبارت دیگر، یک بخشی از سود این شرکت دریافت کمتر به همه که سرمایه یک یادآوری بود بدون هزینه نیست – مقدار که آنها را صرف، از نظر سرمایه، برای تولید آن سود.

نتیجه این نوع برنامه این بود که هر مدیر HH براون “در کفش صاحبان” بایستد و واقعاً وزن آن را ببیند که آیا هزینه سرمایه یک پروژه به نتایج بالقوه ارزش داشته است – و اگر اعتقادی داشتند ، بزرگ داشته باشند. انگیزه ای برای شرط بندی بر روی توانایی های آنها دارد.

این کاملاً مطابق با فلسفه “خوردن آنچه می کشی” از بافت جبران اجرایی بافت است.

بافت با موفقیت در لابی رهبری Coca-Cola – بزرگترین مقام در سبد سهام بافت با سهم مالکیت وی در 6.2٪ – برای جبران برنامه های جبران خسارت های اجرایی “بیش از حد”برای بافت ، پاداش های اجرایی می توانند برای ایجاد انگیزه در افراد به سمت بالا و فراتر از آن کار کنند ، اما تنها در مواردی که در مکانهای درون سازمانی که یک دستگاه اجرایی مسئولیت دارد با موفقیت شخصی ارتباط برقرار کنند. (24 درس وارن بافت)

غالباً ، برای بافت ، برای جبران خسارت های اجرایی برنامه هایی را افزایش می دهد که به غیر از افزایش درآمد شرکتشان یا افزایش قیمت سهام – منجر به افزایش سود سهام بنگاهها شوند – نتیجه هایی که شرایط برای آنها غالبا توسط مدیر قبلی ایجاد می شود.

بافت در نامه خود در سال 1985 نوشت: “در برکشایر … ما از یک سیستم تشویقی تشویقی استفاده می کنیم که به مدیران کلیدی برای رسیدن به اهداف در فهرست های پیشنهادی خود پاداش می دهد .” ما اعتقاد داریم که عملکرد واحد خوب باید پاداش یابد ، چه سهام بورکشایر صعود ، سقوط کند و چه بماند. به همین ترتیب ، ما فکر می کنیم عملکرد متوسط نباید پاداش ویژه ای کسب کند حتی اگر سهام ما صعود کند. “

در Berkshire Hathaway ، بافت سیستم جبران خسارت را اعمال می کند که به مدیران برای اقدامات شخصی خود پاداش می دهد – حتی اگر این بدان معنا باشد ، به طور ضد حمله ، با پاداش دادن به مدیران واحدهای خاص وقتی کار وسیع تر انجام نمی شود.

2. گزینه های سهام خود را به عنوان غرامت به مدیران خود ندهید

در سال 2000 ، حباب dotcom پشت سر گذاشت. در سراسر جهان ، شرکت ها درهای خود را بستند و سرمایه گذاران هزاران یا حتی میلیون ها نفر را نیز از دست دادند.

در همین زمان ، بسیاری از مدیران شرکتهایی که شکست خورده اند و یا متحمل خسارات عظیمی شده اند (و سهامداران آنها نیز به نوبه خود متحمل شده اند) میزان ضبط را دریافت کرده اند.

در بهار سال 2001 سهامداران سیسکو در کل 28.6٪ سرمایه خود را از دست داده بودند – با این حال مدیر عامل شرکت جان چمبرز 157 میلیون دلار به خانه برد ، بیشتر در گزینه های سهام او (حدود 330،000 دلار از این کل شامل جبران مستقیم و نقدی بود).

در AOL ، که سهامداران در کل 54.1 درصد از دست داده بودند ، مدیر عامل شرکت استیو کیس با جبران 164 میلیون دلار درآمد. بارها و بارها ، در شرکت هایی مانند Citigroup ، Tyco ، CMGI و دیگران ، مدیر عاملان صدها میلیون نفر را درآمدند در حالی که سهامداران آنها با ضررهای سنگینی روبرو شدند.

جان چمبرز ، مدیرعامل سیسکو ، در داووس در سال 2010. (24 درس وارن بافت) منبع: مجمع جهانی اقتصاد

بافت در نامه سال 2001 خود به سهامداران از این رهبران غافلگیر شد .

من گفت: “چارلی [منگر ، نایب رئیس Berkshire Hathaway] و من از این وضعیت متنفریم ، به طور عادی در چند سال گذشته ، که در آن سهامداران میلیاردها دلار زیان متحمل شده اند ، در حالی که مدیر عاملان ، مروجین و سایر افراد بالاتر که از این فاجعه ها حمایت کردند. با ثروت فوق العاده ای دور شد. “

بافت در مورد عملکرد مدیر عاملان که به آنها گزینه های سهام را به عنوان غرامت اعطا می کند ، چندین مسئله دارد.

ابتدا مشکل رقت وجود دارد. کمکهای مالی گزینه های جدید باعث افزایش تعداد سهام یک شرکت ، رقیق کردن موجود سهامداران و کاهش ارزش سهام فعلی سهامداران می شود. این بدان معناست که سهم بافت از آن شرکت در مقایسه با گذشته ارزش بیشتری دارد – برخلاف تصورات بافت مبنی بر اینکه مدیران باید برای افزایش ارزش سهم او در شرکت تلاش کنند ، نه آن را کاهش دهند.

سپس سوء استفاده شرکتی وجود دارد که مدیران با درک بهتر از ارزش شرکت خود (یا فقدان آن) بتوانند گزینه های خود را به ثروت کم ارزش تبدیل کنند.

بافت می نویسد: “بسیاری از این [مدیر عاملان] سرمایه گذاران را ترغیب می کردند که همزمان با رها کردن خودشان ، سهام خود را خریداری کنند ، و گاه با استفاده از روش هایی که اقدامات خود را پنهان می کرد. به شرم خود ، این رهبران مشاغل سهامداران را به عنوان شرط بندی می دانند ، نه شرکا. “

سرانجام ، برنامه های گزینه ها معمولاً به بنگاهها می دهند تا به کارمندان خود مبلغ زیادی از جبران خسارت بپردازند ، بدون آنکه به طور صحیح آن غرامت را حساب کنند. شرکت هایی که صدها میلیون نفر به واحدهای سهام نامحدود به کارمندان خود می پردازند ، می توانند فریبکارانه و بدون اعلام هزینه برای سهامداران انجام دهند. در نامه خود در سال 2018 ، بافت نوشت:

“گاهی اوقات مدیران ادعا می کنند که جبران سهام شرکت آنها نباید به عنوان هزینه در نظر گرفته شود. چه چیز دیگری می تواند باشد – هدیه سهامداران؟ “

تا آنجا که شرکت خود ، برکشایر هاتاوی ، بافت به یک قانون اساسی که او در سال 1956 وضع کرده است پایبند است . همانطور که در سال 2001 نوشت ، قول او به سهامدارانش این است که نه او و نه نایب رئیس او چارلی مونگر “جبران نقدی را” نمی پذیرند. کمک های سهام محدود و یا گزینه هایی که می تواند نتایج ما را برتر از شما قرار دهد. “

وی می افزاید: “علاوه بر این ، من بیش از 99٪ از ارزش خالص خود را در برکشایر حفظ خواهم کرد. من و همسرم هرگز سهمی فروخته ایم و قصد نداریم. “

مالکیت سهام

3. سهام را به عنوان یک مالک بخرید نه یک سفته باز

وقتی بسیاری از سرمایه گذاران سهام خریداری می کنند ، وسواس زیادی پیدا می کنند و دائماً تیک را چک می کنند تا ببینند در هر روز معینی پول دارند یا خیر.

از دیدگاه بافت ، خرید سهام باید از همان نوع تحلیل دقیق پیروی از خرید مشاغل پیروی کند. وی در نامه خود در سال 1996 نوشت: “اگر شما حاضر نیستید 10 سال سهام خود را در اختیار داشته باشید ، حتی به فکر مالکیت آن برای ده دقیقه نباشید .”

به جای اینکه بیش از اینکه گرفتار قیمت یا حرکت اخیر سهام بگردید ، فکر می کنید در عوض به فکر خرید یک شرکتی باشید که محصولاتی عالی تولید می کند ، این مزایای رقابتی قوی دارد و می تواند بازده سازگار برای شما در دراز مدت فراهم کند.

به طور خلاصه ، سهام هایی را در مشاغل خریداری کنید که دوست دارید خودتان صاحب آن باشید.

“هر گاه چارلی و من خرید سهام عادی برای شرکت های بیمه برکشایر است … رویکرد ما معامله اگر ما به عنوان یک کسب و کار خصوصی به خرید،” او در خود نوشت 1،987 نامه ، “ما در چشم انداز اقتصادی از کسب و کار نگاه کنید، افراد مسئول اجرای آن و قیمتی که باید بپردازیم ما هیچ زمان یا قیمتی برای فروش در نظر نداریم. “

سرمایه گذاری خود را در (و بعداً کسب) بیمه اتومبیل GEICO انجام دهید – اقدامی که تاکنون بهترین بافت بوف نامیده شده است.

برای بافت ، GEICO همه چیزهایی را که به عنوان یک سرمایه گذار به دنبال آن بود ، نشان داد. مارک خوبی داشت این یک تیم مدیریت قوی بود که به او اعتماد داشت. و هنگامی که برای اولین بار در سال 1951 به دفتر مرکزی شرکت مراجعه کرد ، دید “مزیت هزینه ای بزرگ که شرکت از غول های صنعت از آن برخوردار بود.” ترکیبی از همه این عوامل قلب او را از بین برد.”

در سال 1951 ، بافت تصمیم به سرمایه گذاری نیمی از ارزش خالص خود در GEICO گرفت. او در اواسط دهه 70 هنگامی که GEICO در تلاش بود ، دارایی های خود را به طرز چشمگیری افزایش داد. تا سال 1995 ، او نیمی از شرکت را در اختیار داشت – و بعداً در همان سال ، او ترتیب داد تا بقیه را خریداری کند.

وارن بافت از سال 1979 تا 2010 لو لو سیمپسون ، مدیر ارشد جیکو را تحسین کرد ، به حدی که گفت زمانی که می تواند Simpson را جایگزین او در Berkshire Hathaway کند ، احساس راحتی می کند. (24 درس وارن بافت) منبع تصویر: ویکی پدیا

وی گفت: “ما موافقت کردیم 2.3 میلیارد دلار برای نیمی از شرکتی که ما مالک آن نبوده بپردازیم. این یک قیمت تند است. اما آن را به ما می دهد مالکیت کامل از یک شرکت در حال رشد که کسب و کار استثنایی برای دقیقا همان دلایلی که در سال 1951 غالب باقی مانده است، “بافت در خود نوشت 1،995 نامه .

شاید هیچ سرمایه گذاری دیگری به عنوان این سرمایه گذاری 50 ساله در GEICO بهتر از ایده آل بافت باشد.

بافت اعتراف می کند که کسانی که در شرکت ها سرمایه گذاری می کنند بر این گمانه زنی که ممکن است روزی ارزش داشته باشند می توانند بازده خود را بدست آورند – او هیچ علاقه ای به این نوع سرمایه گذاری ندارد. او ترجیح می دهد در شرکت هایی که قبلاً موفق هستند سرمایه گذاری کند (حتی اگر این موفقیت در بازار کم ارزش باشد) و این شانس قوی برای ادامه موفقیت در بلند مدت است.

این محکومیت به او امکان خرید بخشهای بزرگتری از شرکتهایی را که در آن سرمایه گذاری می شود ، می کند. با یک ذهنیت سفته بازان ، ممکن است بافت اواسط دهه 70 سهام GEICO را بارگیری کند. با رکود در روند پیشرفت و دستاوردهای سالم که قبلاً تحقق یافته بود ، او جلوتر می آمد. با این حال ، با ذهنیت صاحب خود ، بافت از رکود به عنوان فرصتی برای جمع آوری سهم حتی بیشتر شرکت استفاده کرد.

در سال 2013 ، بافت گزارش داد که GEICO در مدت یک سال 73 میلیارد دلار برای شرکت Berkshire Hathaway ایجاد کرده است – بازگشت قابل توجه سالانه برای یک شرکت که برای خرید نیمی از آن فقط 2،3 BB هزینه دارد.

4- ارزش داراییهای نامشهود را نادیده نگیرید

شرکت ها دارای دارایی های ملموس (کارخانه ها ، سرمایه ، موجودی) و دارایی های نامشهود هستند که شامل مواردی مانند شهرت و برند می شوند. برای بافت ، آن چیزهای نامشهود برای سرمایه گذاران دارای ارزش محوری از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند.

اما او همیشه این را باور نمی کرد.

در اوایل کار سرمایه گذاری ، اعتراف می کند که او فقط خدمتگزار دارایی های ملموس بود.

وی در سال 1983 نوشت: “به من آموخته شد که دارایی های ملموس را رعایت کنم و از مشاغل منصرف شوم که ارزش آنها تا حد زیادی به حسن نیت اقتصادی وابسته است .”

با این وجود ، تا سال 1983 ، نگرش بافت تغییر کرده است – تا حد زیادی به دلیل موفقیت یکی از مشاغل مورد علاقه وی در آن زمان ، See Candy Stores.

در اوایل دهه 70 ، See توانست در حدود 2 میلیون دلار در سال (پس از مالیات) فقط 8 میلیون دلار دارایی ملموس خالص (از جمله کلیه حساب های دریافتنی) تولید کند. برای یک فروشگاه اینترنتی مانند See ، این حد از انتظارات فراتر رفته است – و دلیل این امر طبق گفته های بافت ، این شرکت از مزیت رقابتی ذهنی در قالب “شهرت مطلوب تبلیغاتی با مصرف کنندگان براساس تجربیات بیشماری دلپذیر که هم با محصول و هم با پرسنل داشته اند ، برخوردار بود.”

وقتی Berkshire Hathaway یا هر کس دیگری شرکتی را خریداری می کند ، حق بیمه دارایی های ذهنی شرکت را پرداخت می کنند. این حق بیمه “سرقفلی اقتصادی” شرکت است.

هنگامی که برکشایر اولین بار See’s را بدست آورد ، آنها مبلغ کمی را پرداخت کردند تا این واقعیت را ببینند که See قادر به کسب 25٪ از دارایی های ملموس خالص پس از مالیات بود – نرخ چشمگیر بازده برای یک تجارت آب نبات. چند سال بعد ، با این حال ، See’s پس از مالیات 65 درصد از دارایی های ملموس خالص خود را بدست آورد.

Berkshire پس از خرید مبلغ کمی حق بیمه را پرداخت کرده بود تا مزیت ذهنی این شرکت را نسبت به سایر فروشگاه های آب نبات به حساب آورد ، اما تنها چند سال بعد ، این مزیت افزایش یافته بود و باعث شده است تا یک تجارت حتی قوی تر و سودآور نیز پیدا شود. و این مزیتی بود که بافت بوف آن را مشاهده می کرد که ضد تورم بود.

در طی تورم ، عقل متعارف این بوده است که مشاغل با منابع سرمایه ملموس بسیاری بهترین شرط بندی ها هستند. با کارخانه ها و ماشین آلات خود ، این تفکر پیش رفت ، آنها می توانند تأثیر بازار قدرت خرید پایین تر و هزینه های بالاتر را بهتر آب و هوا کنند.

اما ، بافت دریافت که “مشاغل سنگین دارایی معمولاً نرخ بازده کمتری دارند … که اغلب به سختی سرمایه کافی برای تأمین نیازهای تورمی مشاغل موجود تأمین می کنند.”

به دلیل موفقیت در See’s ، بافت متوجه شد شرکتهایی که داراییهای نسبتاً کمی دارند و “نامحسوس با ارزش ماندگار” در نهایت در یک محیط تورمی بهترین کار را انجام می دهند ، زیرا هزینه کمتری برای پوشش و نرخ بازده بالاتر سرمایه موجود خود دارند.

وی در پایان گفت: “در زمان تورم ، حسن نیت هدایایی است که به شما اهدا می شود.

عدم ثبات بازار

5- نادیده گرفتن حرکات کوتاه مدت در قیمت سهام

برای سرمایه گذار سهام غیرقانونی ، قیمت همه چیز است – خرید پایین ، فروش بالایی. حتی یک ضرب المثل وال استریت وجود دارد: “شما نمی توانید به سود خود ادامه دهید.”

بافت با این رویکرد کاملاً مخالف است و این حداکثر را به عنوان شاید “احمقانه ترین” سخنان وال استریت قرار می دهد. و با توجه به نمونه کارها Berkshire ، وی معتقد است که قیمت سهام یکی از مهمترین عواملی است که باید هنگام تصمیم گیری در مورد خرید یا فروش سهام در یک شرکت خاص در نظر بگیرید.

عملکرد شرکت و ارزش اساسی تنها مواردی است که از نظر بافت اهمیت دارد. دلیل این است که قیمت سهام در هر روز مشخص ، بیشتر توسط هوی و هوس آقای “آقای بازار “(استعاره بافت برای تحرکات جیوه ای بازار سهام گسترده تر).

بافت در نامه خود در سال 1987 نوشت: “بدون شکست ، روزانه بازار ظاهر می شود و قیمتی را اعلام می کند که می تواند منافع شما را بخرد یا شما را به شما بفروشد .

برای بافت ، سرمایه گذاران هنگامی موفق می شوند که بتوانند آقای بازار و حالات احساسی رو به بالا و پایین او را نادیده بگیرند. در عوض ، آنها نگاه می کنند که آیا شرکتهایی که در آن سرمایه گذاری شده اند سودآور هستند ، سود سهام را به سرمایه گذاران باز می گردانند ، کیفیت بالای محصول را حفظ می کنند و غیره.

سرانجام ، بافت می گوید ، بازار آن شرکت ها را جلب می کند و پاداش می دهد.

او به نقل از بنیامین گراهام می نویسد: “در کوتاه مدت ، بازار یک دستگاه رای گیری است ، اما در طولانی مدت این دستگاه توزین است.”

6. هنگامی که دیگران حریص هستند ، ترسو باشید و وقتی دیگران ترس دارند ، حریص باشید!

در پی بحران مالی 2007 – 2008 ، تعداد معدودی از جزم های اقتصادی سخت تر از فرضیه بازارهای کارآمد مورد اصابت قرار گرفتند یا این ایده که قیمت دارایی نشان دهنده ارزیابی منطقی بازار از اطلاعات موجود در مورد آن است.

هنگامی که مشخص شد که مدیران برخی از بزرگترین بانکهای زمین بطور منظم خطرات ذاتی دارایی هایی که در آن تجارت می کردند را دست کم ارزیابی کردند ، دفاع از این عقیده که قیمت ها واقعاً تا به حال عقلانی تعیین می شوند دشوار است.

در پی وقوع این بحران ، سرمایه گذاران خرده فروشی و نهادی تعداد زیادی سهام را در مشاغل ضعیف و قوی بارگذاری کردند. با این حال ، بافت ، به یک خرید و فروش شخصی ادامه داد ، حتی حاضر به چاپ نیکوی نیویورک تایمز با عنوان “خرید آمریکایی” در مورد میلیاردهای خریداری شده برای خرید سهام مشخص نشده بود.

بافت معتدل در مورد پرسش بازارهای کارآمد و بازیگران منطقی است. تأمل در بحران مالی، عواقب آن و سود خود را از آن، او در سال 2017 نوشت ،

وی گفت: “گرچه بازارها کاملاً منطقی هستند ، اما گاهی اوقات کارهای دیوانه کننده ای انجام می دهند. به دست آوردن فرصتهایی که در آن زمان ارائه می شود ، به هوش و دانش و دانش و دانش و آشنایی با اصطلاحات وال استریت نیاز ندارد. “

بافت معتقد است که بازارها به طور کلی کارآمد هستند. به همین دلیل است که وی عموماً در مورد شکار معامله یا زمان بندی ورود شما به بازار توصیه می کند: زیرا تلاش برای پیشی گرفتن از عقل جمعیتی که قیمت ها را تعیین می کنند ، عملاً غیرممکن است.

بافت همچنین معتقد است که فازهای تاریخی جهانی وجود دارد که همه اینها از پنجره بیرون می رود – بلایای طبیعی ، تصادفات و لحظه های دیگری که احساسات به دست می آید و عقل گرایی از پنجره بیرون می زند. او ادامه می دهد ،

در عوض ، آنچه سرمایه گذاران به آن احتیاج دارند ، توانایی هم برای بی اعتنایی به ترس و علاقه مندان به اوباش و هم برای تمرکز روی چند اصول ساده است. تمایل به نگاه غیرقابل تصور برای یک دوره پایدار – یا حتی به نظر احمقانه – نیز ضروری است. “

در زمان نامشخص یا هرج و مرج ، بافت معتقد است که سرمایه گذاران زرنگ و دانا باید به دنبال ارزش اصلی شرکتها باشند و به دنبال شرکتهایی باشند که بتوانند مزیت رقابتی خود را برای مدت طولانی حفظ کنند و با ذهنیت مالک سرمایه گذاری کنند. اگر سرمایه گذاران بتوانند این کار را انجام دهند ، آنها به طور طبیعی تمایل دارند که در جهت مخالف گله قرار بگیرند – “وقتی همه حریص هستند، شما ترسو باشید و وقتی همه ترسو هستند، شما حریص باشید” ، همانطور که او در سال 2004 نوشت .

استدلال او ساده است: وقتی دیگران ترس دارند ، قیمت ها پایین می روند ، اما احتمالاً قیمت ها در کوتاه مدت کوتاه باقی نمی مانند. در دراز مدت ، Buffett روی هر مشاغلی که محصولات عالی ایجاد می کند ، دارای مدیریت عالی است و مزیت های رقابتی بزرگی را ارائه می دهد ، صعودی است.

با جمع آوری پول نقد در شرکتهای آمریکایی مضطرب مانند جنرال الکتریک ، گلدمن ساکس و بانک مرکزی آمریکا در طول بحران مالی سال 2008 ، طبق گفته های بافت تا سال 2013 مبلغ 10 میلیارد دلار درآمد داشته است.

7. پول خود را در زمان صلح پس انداز کنید تا بتوانید در طول جنگ بیشتر بخرید.

در سال 1973 ، بافت یکی از موفق ترین سرمایه گذاری های خود در واشنگتن پست انجام داد.

در آن زمان ، پستی به طور گسترده ای در نظر گرفته می شد که چیزی در حدود 400 میلیون دلار – 500 میلیون دلار – هرچند که سهام آن فقط 100 میلیون دلار قیمت داشت. این ، برای بافت ، یک سیگنال برای خرید بود. او با تنها 10 میلیون دلار توانست بیش از 1.7 میلیون سهم به دست آورد.

فلسفه اساسی در اینجا ساده است: هنگامی که پول ارزان است ، روی پول خود بمانید و هنگامی که پول گران است ، به طرز تهاجمی هزینه کنید.

در سال 1973 ، این کشور هنوز درگیر سقوط بازار سهام بود که از ژانویه آغاز شده بود. این تصادف آهسته باعث ایجاد یک بازار خرس دو ساله شد – Dow Jones در سال 1973 در 1020 آغاز شد و در پایان سال 1974 در 616 بود. سهام شرکت Coca-Cola ، یکی از سهام عمده Buffett ، از 149.75 دلار به 44.50 دلار کاهش یافت. در سراسر هیئت مدیره ، شرکتهایی که اصول آن تغییر نکرده بودند ، به طور چشمگیری ، برآورد بافت ، کم ارزش بودند.

سال 1973 آغاز یکی از بزرگترین رکود بازار سهام در تاریخ ، به ویژه در انگلستان بود. (24 درس وارن بافت) منبع تصویر: پل تاونزند

سهام واشنگتن پست نیز رنج برد ، حتی پس از تصرف بفت. پس از پایان سال 1974 ، پست رسماً بازنده برکشایر هاتاوی بود که از ارزش 10.6 میلیون دلار به 8 میلیون دلار سقوط کرد. اما اعتقاد داشت که بافت به ثروت شرکت تبدیل می شود و او می دانست که این شرکت را با قیمت بسیار خوبی انتخاب کرده است ، با وجود این که حتی بیشتر شده است.

در زمان دستیابی که جف بزوس در سال 2013 مقاله را بدست آورد ، سهام سهم 1.7 میلیون نفر از بافت بافت در حدود 1.01B دلار ارزش داشت – بازپرداخت بیش از 9000٪.

بافت در سال 2016 نوشت: “هر دهه یا بیشتر ، ابرهای تاریک آسمان اقتصادی را پر می کنند ، و آنها به زودی طلا را باران می کنند .”

استراتژی سرمایه گذاری

8- در مشاغل بسیار پیچیده ای برای درک کامل سرمایه گذاری نکنید.

هنگامی که برکشایر هاتاوی اعلام کرد در سال 2016 سهام 1 دلاری اپل را در اختیار اپل قرار داده است ، بسیاری از ناظران طولانی مدت این شرکت را شگفت زده کرد – نه به دلیل مدل تجاری یا قیمت سهام اپل ، بلکه به این دلیل که بافت مدتی ادعا کرده بود “درک کافی” ندارد. فن آوری برای سرمایه گذاری در شرکت های فناوری.

آنها حق داشتند مشکوک باشند: چند هفته بعد ، بافت تایید کرد که این یکی از استخدام های مدیر اخیر وی است که ماشه را برای این معامله کشیده است.

بافت در نامه 1986 خود به سهامداران ، جنبه های مختلفی را که او و مونگر در جستجوی شرکتهای جدید بودند ، از جمله “مشاغل ساده” بیان کرد. او حتی تا آنجا پیش رفت که بگوید “اگر فناوری زیادی وجود داشته باشد ، ما نمی فهمیم. آی تی.”

به طور خاص ، مدل بافت بیان می کند که سرمایه گذاری در مشاغل که نمی توان پیش بینی کرد این شرکت مزیت رقابتی بلند مدت (20+ سال یا بیشتر) داشته باشد ، اجتناب ناپذیر است.

در ماه مه سال 2018 ، بافت خریداران بیت کوین را به دلیل “فقط امید پسر بعدی بیشتر” برای دارایی بدون ارزش ذاتی انتقاد کرد. “شما وقتی سرمایه گذاری می کنید سرمایه گذاری نمی کنید ، پیش بینی می کنید.”

بافت در نامه 2007 خود ، تفکر خود را در مورد انواع مشاغل که ترجیح می دهد در آن سرمایه گذاری کند گسترش می دهد. “وی می نویسد:” یک تجارت عالی عالی باید دارای یک “شکم” ماندگار باشد که از بازده عالی سرمایه سرمایه گذاری شده محافظت می کند. ” تضمین می کنند که رقبا مرتباً حمله به “قلعه” تجاری که درآمد خوبی دارد ، حمله می کنند. “

وقتی بافت سرمایه گذاری می کند ، او به دنبال پتانسیل ابتکاری این شرکت یا در خلاء ، پتانسیل رشد آن نیست. او به دنبال یک مزیت رقابتی است.

وی می نویسد: “مهمترین سرمایه گذاری ، ارزیابی نکردن میزان تأثیر صنعت بر جامعه یا میزان رشد آن است.” اما این نکته را تعیین می کند که مزیت رقابتی هر شرکت خاص و مهمتر از همه دوام آن مزیت را تعیین می کند. “

در سال 1999 ، هنگامی که تحلیلگران وال استریت در حال تجسس از فضیلت های سهام هر شرکت dotcom در بازار بودند ، بافت شاهد تکرار زمان قبلی بود: اختراع خودرو.

هنگامی که اولین بار ماشین اختراع شد ، ممکن است یک سرمایه گذار ساده لوح تصور کند که تقریباً هر سهام خودرویی برای موفقیت تضمین شده است. در یک زمان ، 2،000 مارک اتومبیل جداگانه فقط در ایالات متحده وجود داشت. البته اینها ماندگار نیستند.

“اگر شما در اوایل اتومبیل ها پیش بینی می کردید که چگونه این صنعت پیشرفت می کند ، می گفتید:” اینجا راه ثروت است.” وی می پرسد: “بنابراین ما تا دهه 1990 به چه چیزی پیشرفت کردیم؟” “پس از قتلگاه های شرکتی که هرگز رها نمی شوند ، ما به سه شرکت اتومبیل آمریکایی رسیدیم.”

وی مشاهده می کند صنعت هواپیما نیز به همین ترتیب متحمل شده است. در حالی که نوآوری فن آوری حتی از ماشین قابل توجه تر بود ، می توان گفت که به طور کلی صنعت بسیاری از سرمایه گذاران خود را ناکام گذاشته است. در سال 1992 ، مجموعه ای از شرکت های هواپیمایی که در ایالات متحده تولید می شدند ، در کل هیچ سود و فایده ای نداشت.

نتیجه گیری وی در مورد سهام dotcom در آن زمان ساده بود: تعداد برندگان و اکثریت قریب به اتفاق بازندگان خواهند بود.

انتخاب صحیح برندگان ، مستلزم درک این موضوع است که شرکت ها در حال ایجاد مزیت رقابتی هستند که در طولانی مدت قابل دفاع خواهد بود. در طول رونق دات کام ، این بدان معنی بود که چگونه زیرساخت وب در طی چند دهه آینده تغییر می کند – یک کار غیرممکن برای هر ناظر در آن زمان.

بافت ترجیح می دهد آن را ساده نگه دارد ، همانطور که در نامه 1996 خود روشن می کند .

“هدف شما به عنوان یک سرمایه گذار باید صرفاً با یک قیمت منطقی خرید بخشی از مشاغل به راحتی قابل فهم باشد که درآمد آن تقریباً مطمئناً از پنج ، ده و بیست سال بالاتر باشد.”

در مورد ستوان وی: بافت در سال 2016 تاد کامبز و تد وسلر را استخدام کرد و به آنها اجازه داد بدون مشورت با وی مواظب باشند. در حالی که ممکن است خود بوفیت با داشتن موقعیتی در شرکتی مانند اپل احساس راحتی نکند ، او اعتراف می کند که دیگران ممکن است در مورد پتانسیل آینده سرمایه گذاری مانند آن اعتقادات محکمی داشته باشند.

9- در شرکت های غیرمسئول که محصولاتی را که مردم به آنها نیاز دارند سرمایه گذاری کنید

بافت در نامه خود به سهامداران در سال 1996 ، گزارش سهامداران سال 1896 Coca-Cola را بازگو کرد و با تحسین از نحوه تنظیم این شرکت – و از نزدیک دنباله آن – از برنامه رشد 100 ساله خود ، در حالی که محصول اصلی شرکت به هیچ وجه تغییر نکرده بود.

بافت نمونه ای از کوکاکولا را برای توضیح یکی از بزرگترین اصول فلسفه سرمایه گذاری وی و چارلی مونگر استفاده می کند: سرمایه گذاری در شرکت های کسل کننده ای را که احتمالاً مدت طولانی در آن هستند ، انجام دهید و از سرمایه گذاری در هر چیز خلاقانه یا انقلابی ، صرف نظر کنید. شما فکر می کنید ممکن است به دست آورد.

محصول Coca-Cola طی بیش از 100 سال به هیچ وجه تغییر نکرده است – فقط به روشی که بوفت ، هم به عنوان سرمایه گذار و هم به عنوان یک مصرف کننده ، آن را دوست دارد. (24 درس وارن بافت)

بافت در نامه خود در سال 1996 اظهار داشت: “من باید تأکید کنم که به عنوان شهروندان ، چارلی و من از تغییر استقبال می کنیم: ایده های تازه ، محصولات جدید ، فرآیندهای نوآورانه و موارد مشابه باعث می شود سطح زندگی کشور ما بالا برود و این به وضوح خوب است.”

با این حال ، “به عنوان سرمایه گذاران ، واکنش ما به صنعت تخمیر تقریباً شبیه نگرش ما به کاوش در فضا است. ما تلاش را تحسین می کنیم ، اما ترجیح می دهیم که سوار شویم.

بافت در ادامه به بحث و گفتگو در مورد نمونه کارها در Berkshire ، که به گفته وی تمام شرکتهایی است که او و مونگر انتظار ندارند صنایع زیربنایی به شکلی اساسی تغییر کنند.

مک دونالد ، ولز فارگو ، ژیلت ، آمریکایی اکسپرس ، والت دیزنی – نمونه کارها بافت به نظر برخی از سرمایه گذاران مانند یک ترکیب امن و عمومی است ، اما ریشه در فلسفه موفقیت دراز مدت دارد.

وی می نویسد: “ما در حال جستجوی عملیاتی هستیم که معتقدیم واقعاً یقین داریم ده یا بیست سال از قدرت رقابت عظیم برخوردار باشیم ،” او می نویسد: “یک محیط صنعت با سرعت در حال تغییر ممکن است فرصتی برای پیروزی های عظیم ایجاد کند ، اما مانع از اطمینان ما است. “

این فقط فلسفه بافت نیست. این فلسفه در پشت برخی از شرکت های مورد علاقه وی از جمله Coca-Cola بوده است.

هنگامی که Coca-Cola برای اولین بار شروع به کار کرد ، نوعی محصول نسبتاً ارزان برای تولید – شربت – را به یک محصول مارک دار تبدیل می کرد. بیش از 100+ سال ، آن نام تجاری رشد کرده است تا طیف گسترده ای از احساسات و آرزوهای انسانی را در بر بگیرد.

“” کالاها را بخرید ، مارک های فروش بصورت طولانی فرمول موفقیت کسب و کار بوده است. این سود بسیار زیاد و پایدار برای کوکا کولا از سال 1886 تولید کرده است، “او در خود نوشت نامه 2011 .

دقیقاً همانطور که کوکاکولا یک امپراتوری را برای خرید شربت و فروش شیوه زندگی ساخت ، بافت با خرید شرکت های کسل کننده و فروش سود سهام همیشگی خود ، برکشایر هاتاوی را به امپراتوری تبدیل کرد.

10. خرید سهام سهام اغلب بهترین استفاده از پول نقد شرکت ها است

از زمانی که اپل برای اولین بار اقدام به خرید سهام خود در سال 2012 کرد ، به یکی از پرکاربردترین خریداران سهام در تاریخ تبدیل شده است.

در H1’18 ، اپل رکوردی با 43.5B دلار برای خرید سهام داشت. در ماه مه ، اعلام کرد مبلغ 100 دلار اضافی برای خرید سهام اپل صرف می شود.

برخی ادعا کردند که این شرکت فاقد تخیل است و به سادگی نتوانسته است روشی مؤثرتر برای خرج آن میلیارد ها تشخیص دهد.

ممکن است انتظار داشته باشد چهره ای مانند بافت – ساده ، بدون مزخرف ، و روی ارزش ذاتی متمرکز شود – تا بتواند در هزینه های پرانرژی سرمایه برای بازخرید سهام متوقف شود. در عوض ، او خوشحال شد ، به ویژه با این ایده که 5٪ سهام او در شرکت ممکن است بتواند به 6٪ یا 7٪ افزایش یابد زیرا شرکت تصمیم به خرید برخی از سهام خود گرفت.

بافت از بسیاری دیگر از سرمایه گذاران و ناظران بی طرف بازار سهام طرفداران بیشتری برای خرید و فروش دارد.

در جلسه Berkshire Hathaway در جلسه 2004 ، وی ادعا کرد: “وقتی سهام را می توان زیر ارزش کسب و کار خریداری کرد ، احتمالاً بهترین استفاده از پول نقد برای یک شرکت است.

دفتر مرکزی اپل در کوپرتینو. برنامه بازپرداخت 100B دلاری اپل ، که در بهار سال 2018 اعلام شد ، آن را به پرفروش ترین خریدار سهام در تاریخ تبدیل کرد. (24 درس وارن بافت) منبع عکس: ویکی پدیا

انتقاد کلاسیک از خرید این است که بنگاه ها برای خرید سهام خود و افزایش قیمت سهام هزینه هایی را صرف می کنند که باید برای تحقیق و توسعه و بهبود محصول هزینه کنند – بهبودی مصنوعی برای خریداران است که منعکس کننده افزایش ذاتی ارزش نیست. تجارت.

در حالی که بافت با مدیرانی که سهام شرکت خود را پس می گیرند صرفاً به دلیل داشتن پول نقد برای انجام این کار یا به باد آوردن درآمد ، مخالف نیست ، او همچنین به خرید سهام هنگام کم ارزش بودن اعتقاد دارد.

هنگامی که یک شرکت سهام خود را پس انداز می کند زیرا می بیند که کم ارزش است (طبق برآورد شرکت از ارزش ذاتی آن) ، سهم مالکیت هر سهامدار را به شکلی که بافت دوست دارد افزایش می دهد:

وی در نامه خود در سال 2018 نوشت: “اگر من و چارلی فکر می کنم سهام یک سرمایه گذار کم ارزش است ، ما وقتی مدیریت برخی از درآمدهای خود را برای افزایش درصد مالکیت برکشایر استفاده می کند ، خوشحال می شویم .”

اما وقتی یک شرکت سهام خود را خریداری می کند ، در حالی که قیمت ذاتی سهام آن بالاتر یا بالاتر از ارزش ذاتی سهام است ، این شرکت طبق تعریف اضافه بازپرداخت را دارد. و شرکتی که عادت دارد بیش از هر چیز بپردازد – خواه از خرید سهام باشد و یا خرید جدید – سهام خوبی برای یک سهامدار دقیق نیست.

بافت در سال 1999 نوشت: “خرید صورتحساب دلار به مبلغ 1.10 دلار برای کسانی که به دور خود می روند ، تجارت خوبی نیست .”

شایع ترین مقصر ، برای بافت ، انواع مدیرانی است که تعیین می کنند قصد دارند مقدار معینی از سهام را در طی یک دوره زمانی خاص خریداری کنند.

برای بافت ، هیچ تفاوتی بین یک مدیرعامل وجود ندارد که اعلام کند این نوع برنامه خرید سهام و یک سرمایه گذار خرده فروشی است و می گوید: “فرقی نمی کند ، من سهام” ایکس “Berkshire Hathaway را طی ماههای” Y “بعدی خریداری کنم – یک استراتژی سرمایه گذاری حتی او بسیار احمقانه به نظر می رسید.

برای بافت ، همیشه “خرید وقتی ارزان است” – هرگز “فقط به این دلیل نخرید”.

ارزش سرمایه گذاری

11. هرگز سرمایه گذاری نکنید زیرا فکر می کنید یک شرکت معامله است

بی اعتمادی بافت بانفز به معامله ، بیشتر ناشی از مجموعه ای از تمهیدات و سرمایه گذاری های ضعیف او در اوایل زندگی برکشایر هاتاوی است.

یک نمونه بارز که او در نامه 1979 خود به سهامداران درباره آن بحث می کند نمونه ای از وامبک میلز در منچستر ، نیوهمپشایر است.

بافت تصمیم گرفت که Wumbumb Mills را چند سال قبل بخرد زیرا این کسب و کار بسیار ارزان قیمت بود – در حقیقت ، قیمت زیر سرمایه در گردش مشاغل خود بود ، به این معنی که بافت “مقادیر بسیار قابل توجهی از ماشین آلات و املاک و مستغلات را با کمتر از هیچ چیز به دست آورد. همانطور که در سال 1979 نوشت .

به هر حال این یک معامله باورنکردنی بود. اما علیرغم جذابیت این معامله ، این کسب سود هنوز اشتباه برای Berkshire Hathaway بود. هر چقدر هم که این شرکت برای چرخاندن مشاغل پر تلاش تلاش کرد ، نمی تواند هیچ کششی را به خود جلب کند.

صنعت نساجی به سادگی در حال رکود بود.

بافت در سال 1985 نوشت: “در پایان ، هیچ چیز کار نکرد و من باید مقصر باشم که زودتر کنار نروم. در یک مقاله اخیر در هفته کار اظهار داشت که از سال 1980 250 کارخانه نساجی بسته شده است. صاحبان آنها از اطلاعاتی که برای من ناشناخته بود ، خلوت نمی کردند. آنها به سادگی عینی تر آن را پردازش کردند. “

سرانجام ، دلهره بوفه برای شرکت های ارزان قیمت و مشکلات آنها بدان معنی است که در حالی که برخی از سرمایه گذاران استدلال می کنند شایستگی گرفتن موقعیت های بزرگ در شرکت ها را دارند ، بافت و Berkshire Hathaway راحت هستند که از موقعیتهای نسبتاً ناچیز در بنگاههای گران قیمت استفاده کنند.

وی گفت: “در برکشایر ، ما ترجیح می دهیم که یک بخش غیر کنترل کننده اما قابل توجه یک شرکت عالی را در اختیار داشتن 100٪ یک مشاغل نه چندان خاص قرار دهیم. بهتر است به یک علاقه نسبی در الماس امید از به خود تمام از سنگ مصنوعی بیرنگ و، “او نوشت در 2014 .

12. فقط سرمایه گذاری نکنید زیرا انتظار دارید یک شرکت رشد کند

بافت برای حمایت از الگوی ارزش سرمایه گذاری معروف است – خرید سهام شرکتهایی که نسبت به ارزش خود مطابق با نوعی تجزیه و تحلیل اصول شرکت ، کم ارزش تر از ارزش خود هستند ، به معنای بازده سود سهام آن ، قیمت چند درصدی با درآمد چند برابر ، قیمت به کتاب. نسبت و غیره

فرمول شخصی این استراتژی بافت به سادگی “یافتن یک شرکت ممتاز با قیمت معقول” است در حالی که مخالف یافتن شرکت های متوسط با قیمت ارزان است.

اما آغوش خود را از “ارزش سرمایه گذاری” به این معنا نیست بافت شک و تردید از رشد است – آن را فقط به این معنی که او اجتناب سرمایه گذاری در شرکت صرفا چون او فکر می کند آنها پتانسیل رشد بسیار بیش از حد می باشد.

با این حال برای مدت طولانی ، بافت در نامه خود در سال 1992 یادآور شد ، سرمایه گذاران علاقه مند به “ارزش” و سرمایه گذاران علاقه مند به “رشد” مخالف هستند.

به نظر می رسد سرمایه گذاران رشد ، در درجه اول به دنبال شرکت هایی باشند که نشان دهند می توانند با نرخی بالاتر از متوسط رشد کنند. شرکت هایی که سرمایه گذاران رشد را دوست دارند امروز گران به نظر می رسند ، اما اگر می خواهند با نرخ یا بالاتر از حد انتظار رشد کنند ، ارزش آن را دارند.

از طرف دیگر ، سرمایه گذاران ارزش ، رشد بالقوه را به عنوان تابعی در تحلیل بنیادی خود نادیده می گیرند.

بافت این تضاد را رد می کند ، با افتخار اعلام می کند که “رشد و سرمایه گذاری با ارزش به لگن متصل می شوند.”

وی در نامه 1992 خود نوشت: “اکثر تحلیلگران احساس می کنند که باید بین دو رویکرد که معمولاً مخالف هستند تصور کنند:“ارزش ” و “رشد”را انتخاب کنند.

وی گفت: “ما می بینیم که به عنوان فکر فازی (که در آن باید اعتراف کرد ، من خودم چند سال پیش مشغول آن بودم) … رشد همیشه یک مؤلفه در محاسبه ارزش است ، متغیری را تشکیل می دهد که اهمیت آن می تواند از ناچیز تا بسیار زیاد باشد و تأثیر آن می تواند باشد. منفی و مثبت باشید. “

سرمایه گذاری ارزش برای بافت ، به معنای “جستجوی ارزش حداقل برای توجیه مبلغ پرداخت شده است” است. ارزش گذاری برای یک شرکت بالاتر است زیرا انتظار دارید رشد طولانی مدت سالم را نشان دهد همان سرمایه گذاری در یک شرکت نیست ، زیرا فقط معتقدید رشد خود را ارزیابی کنید و سپس ارزیابی خود را توجیه کنید – عملی که بافت از آن علاقه ای ندارد.

13. هرگز از سهام خود برای ایجاد سود استفاده نکنید

هنگامی که یک سرمایه گذار با مالکیت سهام خود از شرکت کفش Dexter کفش در سال 1993 به دست آورد ، یکی از بدترین اشتباهات خود اعلام شده بود.

این یکی از اولین خریدهای مهم Berkshire Hathaway در انتقال آن به کسب بیشتر درآمد خود با دستیابی به شرکتهای دیگر بود. پیش از این ، برکشایر هاتاوی بیشتر از سرمایه گذاری در سهام پول درآمد کسب کرده بود.

با وجود دکستر کفش ، بافت احتمالاً بدترین شرکت را برای کمک به این انتقال انتخاب کرد.

طی چند سال ، کفش های Dexter با قیمت نسبتاً بالا با سیل نسخه های ارزان قیمت و وارداتی از بازار بیرون رانده شدند. قیمت این شرکت طی چند سال تقریبا به صفر رسید. وی در نامه 2007 خود نوشت: “آنچه من به عنوان مزیت رقابتی با دوام ارزیابی کرده ام ، طی چند سال از بین رفت .” او آن را بدترین معامله در کل حرفه خود نامید.

پس از آنکه دکستر کفش به طور کامل تولید را در سال 2001 خاموش کرد ، شهر Dexter در رکود فرو رفت. طبق گفته های بلومبرگ ، از سال 2017 ، هنوز بهبود نیافته است. (24 درس وارن بافت) منبع تصویر: ویکی پدیا

آنچه که این معامله را برای بافت حتی بدتر کرد ، این واقعیت بود که او این معامله را نه به صورت نقدی انجام داده بود – زیرا تقریباً هر خرید دیگری را که از طریق Berkshire Hathaway انجام شده بود – بلکه در سهام Berkshire بود.

من با استفاده از سهام Berkshire ، این خطا را بسیار زیاد کردم. این اقدام هزینه سهامداران برکشایر را نه 400 میلیون دلار بلکه 3.5 میلیارد دلار هزینه آن را دراختیار داشت. در اصل ، من 1.6٪ از تجارت شگفت انگیز – که اکنون 220 میلیارد دلار ارزش آن را دارد – برای خرید یک تجارت بی ارزش بخشیدم. “

خرید کفش کفش Dexter به هر صورت اشتباه بوده است ، اما استفاده از سهام Berkshire برای خرید این شرکت مشکل را بدتر کرده است. به جای پول درآوردن پول ، یک درصد از مشاغل را صرف کرد که برای یک دهه آینده از S&P 500 به طرز چشمگیری فراتر رفت. هر سال پس از آن ، دستیابی او به کفش Dexter در گذشته نگر گرانتر و گرانتر از نمک موجود در زخم شد.

“خطای من باعث شده است که سهامداران Berkshire خیلی بیشتر از آنچه دریافت کرده اند بدهند (عملی که – با وجود تأیید کتاب مقدس – هنگام خرید مشاغل ، خالی از لطف نیست).”

وی بعدا نوشت: “امروز ، من ترجیح می دهم از کلونوسکوپی نسبت به انتشار سهام برکشایر استفاده کنم.”

اقتصاد جهانی

14. آمریکا در حال نزول نیست – این روز به روز بیشتر و مؤثر می شود

در سال 2009 ، در حالی که آمریکا هنوز تحت تأثیر رکود اقتصادی بزرگ قرار گرفت ، برکشایر هاتاوی یکی از بزرگترین خریدهای خود را تاکنون انجام داد: شرکت راه آهن BNSF.

وی آن را “شرط همه جانبه در آینده اقتصادی ایالات متحده” نامید.

در حالی که بافت معتقد است که سایر کشورها ، به ویژه چین ، رشد اقتصادی بسیار قدرتمندی را در پیش دارند ، اما او هنوز هم بالاتر از همه به دلیل چمن زنی خود در ایالات متحده ، صعودی است.

بافت ، که در سال 1930 در اوماها متولد شد و شروع به کار در تجارت در فروشگاه مواد غذایی پدربزرگ خود کرد ، علاقه دارد که در نامه های سهامدار سالانه خود به اشارات تاریخی مراجعه کند. “به تاریخ 6 دسامبر 1941 ، 18 اکتبر 1987 و 10 سپتامبر سال 2001 بیاندیشید” ، او در نامه خود در سال 2010 می نویسد: “مهم نیست که امروز چقدر آرام باشد ، فردا همیشه نامشخص است.”

اما ، وی افزود ، نباید از هیچ مصیبت و اندیشه که آمریکا در حال کاهش و یا در معرض خطر است ، استفاده نکرد – زندگی در آمریکا از بدو تولد خود به طرز چشمگیری بهبود یافته است و هر روز بیشتر بهبود می یابد.

سیاستمداران و صاحب نظران در طول زندگی من مدام درباره مشکلات وحشتناک آمریکا روبرو بوده اند. با این حال ، شهروندان ما اکنون شگفت آور شش برابر بهتر از زمان تولد من زندگی می کنند. پیامبران عذاب از همه عوامل مهم و مسلم این نکته غافل شده اند: پتانسیل انسانی به دور از فرسودگی است ، و سیستم آمریکایی برای رونق بخشیدن به آن پتانسیل – سیستمی که بیش از دو قرن با وجود وقفه های مکرر برای رکودها و حتی یک مدنی ، شگفتی هایش را انجام داده است. جنگ – زنده و مؤثر است. “

هسته اصلی این موفقیت برای بافت ، آمیختگی ویژه بازارهای آزاد و سرمایه داری آمریکا است.

وی در سال 2014 نوشت: “پویایی تعبیه شده در اقتصاد بازار ما همچنان به کار جادوی خود ادامه خواهد داد .” آنها هرگز ندارند. و ما مرتباً درباره دولت خود گلایه خواهیم کرد. اما ، مطمئناً ، بهترین روزهای آمریکا در پیش است … آمریکایی ها نبوغ انسانی ، یک سیستم بازار ، مهاجران با استعداد و جاه طلب را با هم ترکیب کرده اند و حاکمیت قانون را برای تحویل فراوان فراتر از هر رویای پدران ما است. “

از نظر بافت ، این آمیزه ای از سیستم ، ذهنیت و شرایطی است که اجازه داده است تا “جادوی اقتصادی آمریکا” زنده و سالم بماند.

اعتقاد بافت بافت به رویای آمریکا به قدری قوی است که وی مایل به سرمایه گذاری های عظیم و سرمایه گذاری گسترده در شرکت هایی نظیر BNSF و Berkshire Hathaway Energy (BHE) – شرکت هایی است که به مقادیر زیادی بدهی نیاز دارند (که از این میان بافت علاقه ای ندارد) اما کدام. ، تاکنون بازده بالایی را برای نمونه کارها Berkshire Hathaway ایجاد کرده است.

در سال 2016 ، BNSF و BHE ترکیبی 33٪ از کل درآمد سالانه شرکت برکشایر هاتاوی را تشکیل می دادند.

وی در همان سال نوشت: “هر شرکتی قدرت کسب کرده است که حتی در شرایط اقتصادی وحشتناک می تواند فراتر از نیازهای منافع خود باشد.” انرژی.”

مدیریت

15- فضیلت غرق شدن را در آغوش بگیرید

از آنها خواسته می شود که یک “سرمایه گذار موفق” را تصور کند ، بسیاری از افراد را تصور می کنند که بیش از حد فعال است – دائماً روی تلفن ، انجام معاملات و شبکه سازی.

وارن بافت نمی تواند دورتر از آن تصویری از شبکه‌ساز باشد. در حقیقت ، او طرفدار رویکردی بسیار ناپایدار و 99٪ در برابر سرمایه گذاری است. برای او این اقدام دائم مدیران و سهامداران – خرید و فروش سهام ، استخدام و اخراج مشاوران مالی است – ضررهایی را ایجاد می کند.

او در نامه خود در سال 2005 نوشت: “مدتها قبل ،” آریا اسحاق نیوتن سه قانون حرکت را به ما داد ، که کار نبوغ بود. اما استعدادهای سر ایزاک به سرمایه گذاری گسترش نیافته است: او یک بسته نرم افزاری در حباب دریای جنوبی از دست داد و بعداً توضیح داد: “من می توانم حرکت ستاره ها را محاسبه کنم ، اما جنون آقایان را نمی توان محاسبه کرد.”

وی می افزاید: “اگر او با این ضرر آسیب دیده نبود ، احتمالاً سر آیزاک به دنبال کشف قانون چهارم حرکت بود: برای سرمایه گذاران به طور کلی ، با افزایش حرکت بازده کاهش می یابد.”

منبع تصویر: کارول شفر

بافت یک طرفدار بزرگ عدم فعالیت است. وی در نامه خود در سال 1996 توضیح می دهد که: تقریباً هر سرمایه گذار در بازارها با خرید چند سهام مطمئن و نگهداری طولانی مدت از آنها به جای تلاش برای زمان خرید و فروش خود با چرخه بازار ، بهتر خدمت می کنند.

وی می نویسد: “هنر سرمایه گذاری در شرکت های دولتی با موفقیت کمی متفاوت است با دستیابی به موفقیت در شرکت های فرعی ،” در هر صورت شما فقط می خواهید با قیمتی معقول ، یک تجارت با اقتصاد عالی و مدیریتی صادقانه و صادقانه کسب کنید. پس از آن ، شما فقط باید نظارت کنید که آیا این خصوصیات حفظ می شوند. “

وی افزود: “هنگامی که با موفقیت انجام شود ، یک استراتژی سرمایه گذاری از این نوع اغلب منجر به داشتن دارایی چند اوراق بهادار خواهد شد که می تواند بخش بزرگی از نمونه کارهاش را نمایندگی کند … برای این که این سرمایه گذار باید بخشی از موفق ترین سرمایه های خود را بفروشد. زیرا آنها به تسلط بر سبد سهام او شباهت دارند به اینکه بولز با مایکل جردن تجارت می کند زیرا او برای تیم بسیار مهم شده است. “

اخطار بافت برای سرمایه گذاران خرده فروشی که تصمیم به گرفتن آن گرفتند ، یک اخطار اولیه بود. از سال 1997 تا 2016 ، متوسط سرمایه گذار فعال سهام فقط سالانه حدود 4٪ بازده داشته است ، در مقایسه با 10٪ بازده برای شاخص S&P 500 به طور کلی. به عبارت دیگر ، مدام خرید و فروش سهام و فکر کردن در مورد اینکه می توانید از غریزه یا تحلیل خود بهره ببرید ، ثابت شده است که در بیشتر موارد منجر به سودهای کوچکتر می شود. و نه فقط برای سرمایه گذار خرده فروشی متوسط.

بوفت در نامه خود در سال 1990 نوشت: “مرز و بوم مرز با شرارت همچنان سنگ بنای سبک سرمایه گذاری ما است.” وی افزود: “عدم تحرک ،” یک رفتار هوشمندانه به ما اعتصاب می کند.

16. زمان دوست تجارت شگفت انگیز ، دشمن متوسط است

تا سال 1989 ، وارن بافت متقاعد شد که خرید Berkshire Hathaway اولین اشتباه بزرگ او به عنوان سرمایه گذار بوده است.

(تا سال 2010 ، بافت می گوید این بزرگترین اشتباه او تاکنون بوده است – به گفته وی ، خرید این شرکت به جای شرکت های بیمه مستقیماً او را از بازگشت حدود 200 بیلیون دلار در 45 سال آینده محروم می کند.)

او Berkshire Hathaway را خرید زیرا ارزان بود. او می دانست که هرگونه “موقت” موقت در ثروت شرکت فرصت مناسبی برای بارگیری از این تجارت برای یک سود خواهد داشت.

مشکل این روش ، او اظهار داشت ، این است که شرکت های متوسط (نوعی که در وهله اول ارزان می شوند) در زمان بین خریداری و فروش آن برای سود ، هزینه می کنند.

رویکرد بوفه پخته تر این است که هرگز در شرکتی سرمایه گذاری نکنید که اگر برای مدت زمانی کوتاه برگزار شود می تواند موفقیت باشد. این سرمایه گذاری فقط در شرکت هایی است که می توانند در مدت زمان بسیار طولانی مانند 100 سال یا بیشتر موفق شوند.

“زمان دوست تجارت شگفت انگیز ، دشمن متوسط است.”

هیچ شغلی که باعث ایجاد ارزش در دراز مدت نشود ، ارزش استفاده از آن را ندارد و ادامه دادن کار به یک تجارت بد هرگز یک استراتژی خوب برای سرمایه گذاری نخواهد بود. این مشاهدات برای بافت ، و برای استراتژی کلی محافظه کارانه وی در بازار مهم است.

وی می نویسد: “این یافته ممکن است ناعادلانه به نظر برسد ، اما در هر دو تجارت و سرمایه گذاری معمولاً صرفاً آسان و واضح تر از آن است که برای حل دشواری بکار گیریم.”

این فلسفه به طرز تفکر بافت در مورد یافتن مدیران گسترش می یابد.

“هدف ما این است که برای جذب صاحبان طولانی مدت که، در زمان خرید، هیچ جدول زمانی و یا قیمت هدف برای فروش اما برنامه ریزی به جای تا با ما بماند به طور نامحدود،” او در سال 1988 نامه خود نوشت : “ما نمی فهمم مدیرعامل که فعالیت های سهام زیادی را می خواهد ، برای این کار تنها در صورتی حاصل می شود که بسیاری از دارندگان وی مدام در حال خروج هستند. در کدام سازمان دیگر – مدرسه ، باشگاه ، کلیسا و غیره – رهبران وقتی اعضای خود را ترک می کنند تشویق می کنند؟ “

17. ابزارهای مالی پیچیده ، بدهیهای خطرناکی هستند

در سال 1998 ، Berkshire Hathaway “General Re” یا شرکت بیمه اتکایی عمومی خریداری کرد.

بافت در نامه خود در سال 2008 ، چگونگی فهمیدن او و چارلی مونگر را فوراً فهمید که تجارت مشکلی پیش خواهد آمد.

جنرال ری به عنوان یک فروشنده در بازار مبادلات و مشتقات فعالیت داشته است و در آیندگان ، گزینه های مختلف برای ارزهای خارجی و بورس کالا ، مبادلات پیش فرض اعتباری و سایر محصولات مالی سود می برد.

در حالی که خود بافت اعتقاد داشته است که بعضی اوقات از مشتقات استفاده می کند تا بتواند برخی از سرمایه گذاری ها و استراتژی های خطرآفرینی را به مرحله اجرا درآورد ، آنچه که در جنرال Re دید ، وی را بسیار نگران کرد.

جنرال ری دارای 23218 قرارداد مشتقات با 884 طرف مقابل جداگانه بود – تعداد زیادی از قراردادهای مختلف که بیشتر آنها با شرکتهایی بوده است که نه بافت و نه مونجر از آن چیزی نشنیده بودند و هرگز قادر به خنثی کردن آن نیستند.

“می دانستم 15 نفر از باهوش ترین افراد ، شما می دانید ، رشته های ریاضی ، دکترا. من می توانستم به آنها کارت بانکی بدهم تا بتوانند هر سیستم گزارشگری را طراحی کنند که به من این امکان را بدهد که ذهنم را نسبت به آنچه در معرض دیدم قرار می دهم جبران کنند و این کار نمی کند. “

برای خنثی کردن مشاغل مشتقات جنرال ری ، 5 سال و بیش از 400 میلیون دلار به بافت بفت و مونگر نیاز داشت ، اما آنها آنها با خوشحالی این هزینه ها را متحمل شدند ، زیرا آنها به سادگی “نمی توانستند ذهن خود را به دست آورند” یک کتاب مشتق از آن اندازه و پیچیدگی بود. هیچ علاقه ای به داشتن مشاغل ریسکی که آنها نمی فهمیدند.

او نوشت: “به محض عزیمت ، احساسات ما در مورد تجارت آینه ای از یک آهنگ در یک کشور را نشان داد:” من شما را بهتر دوست داشتم قبل از این که شما را خوب بشناسم. “

وارن بافت با باراک اوباما که دولت وی در پی بحران مالی سال 2008 اقدام به جلوگیری از استفاده از مشتقات مالی پیچیده کرد. (24 درس وارن بافت)

مشکل بافت کمتر با خود محصولات مالی و بیشتر با انگیزه های استفاده از آنها برای بهتر شدن تعداد سه ماهه یک شرکت است.

به گفته بوفت ، دلیل اینکه بسیاری از مدیران عامل از مشتقات استفاده می کنند ، محافظت از خطرات ذاتی در تجارت خود است – مانند بورلینگتون شمالی (یک شرکت راه آهن) با استفاده از مشتقات سوخت برای محافظت از مدل تجاری خود در برابر افزایش قیمت سوخت.

به عنوان مثال ، راه‌آهن مانند بورلینگتون شمالی ممکن است یک قرارداد آتی را بخرد ، که به آنها این امکان را می دهد که در آینده سوخت را با قیمت مشخص مشخص در آینده خریداری کنند. اگر قیمت سوخت یکسان باقی بماند یا کاهش یابد ، آنها هنوز هم باید با قیمت بالا خریداری کنند. اما اگر قیمت سوخت افزایش یابد ، از این عایق عایق بندی شده و خسارت وارد شده به تجارت خود را کاهش می دهند.

برای بافت ، مشکل استفاده از مشتقات برای کسب درآمد ، به جای شرط بندی های پرچین ، دو برابر است:

سرانجام ، شما به همان میزان که در کوتاه مدت می توانید برنده شوید ، همان پول را از دست می دهید
مشتقات به ناچار تجارت شما را به مقادیر غیرقابل محاسبه ریسک باز می کنند

قرار دادن مشتقات در ترازنامه های شما همیشه یک عنصر بی ثبات و غیرقابل پیش بینی را بازی می کند. و این یکی نیست که با تنظیم مقابله شود.

“شفافیت بهبود یافته” – یک راهکار مورد علاقه سیاستمداران ، مفسران و تنظیم کننده های مالی برای جلوگیری از خراب شدن قطارهای آتی – نمی توانند مشکلاتی را که مشتقات مطرح می کنند ، درمان کنند. من از مکانیسم گزارشگری اطلاع ندارم که به توصیف و اندازه گیری خطرات در یک سبد بزرگ و پیچیده از مشتقات نزدیک باشد. “

وی افزود: “حسابرسان نمی توانند این قراردادها را حسابرسی کنند و تنظیم کننده ها نمی توانند آنها را تنظیم کنند.”

18- مشوق های بانکدار سرمایه گذاری معمولاً مشوق شما نیستند

در حالی که بافت و برکشایر هاتاوی تجارت زیادی با بانکهای سرمایه گذاری انجام می دهند و در معدود سرمایه گذاری انجام داده اند ، وی طی سالها انتقادات برجسته ای را در این صنعت مطرح کرده است.

مشکل اصلی وی در مورد بانکداران سرمایه گذاری این است که همیشه انگیزه مالی آنها تشویق اقدام (فروش ، خرید و ادغام) انجام یا عدم انجام این کار به نفع شرکت شروع کننده این اقدام است.

بانکداران سرمایه گذاری ، همانطور که برای اقدام به آنها پرداخت می شود ، دائماً از خریداران می خواهند 20٪ تا 50٪ حق بیمه را بیش از قیمت بازار برای مشاغل دارای مشاغل عمومی بپردازند. بانکداران به خریدار می گویند که حق بیمه برای “مقدار کنترل” و برای چیزهای شگفت انگیزی که اتفاق می افتد به محض اینکه مدیر عامل خریدار مسئولیت آن را می گیرد ، توجیه می شود. (چند مدیر گرسنه ادعا می تواند این ادعا را به چالش بکشد؟) چند سال بعد ، بانکداران – که چهره های مستقیمی دارند – دوباره ظاهر می شوند و همانطور که صادقانه می خواهند قبل از خرید را به منظور ‘باز کردن ارزش سهامدار’ ، به چرخش قبلی بپردازند.

بعضی اوقات این عطش برای اقدام حتی باعث می شود آنها از حسابداری فازی استفاده کنند تا برای شرکت هایی که می فروشند ارزش قائل شوند.

سرخوردگی وی از ریاضیات بانکداری سرمایه گذاری در نامه 1986 خود به سهامداران به نقطه جوشش رسید و در آن او ارزش آخرین خرید برکشایر یعنی شرکت اسکات فتزر را جدا کرد.

بافت اعتقادی ندارد که آمارهای استاندارد حسابداری GAAP همیشه تصور دقیقی از آنچه که یک شرکت ارزش دارد ، ارائه می دهد ، بنابراین او با ارزیابی شرکت اسکات فتزر در حال پیگیری است تا توضیح دهد که چرا Berkshire این شرکت را خریداری کرده است.

او می خواست نشان دهد که معمولاً وقتی شخصی از طریق لنز درآمدی که برای صاحبانش ایجاد می کند به یک شرکت نگاه می کند ، نتیجه آن نسبت به شماره های GAAP شرکت بازنده است – و اینکه بانکداران سرمایه گذاری و دیگران از شماره های معیوب استفاده می کنند تا به شرکتها فشار یابند. آنها می فروشند

همه اینها پوچ بودن شماره های “جریان پول” را نشان می دهد که اغلب در گزارش های وال استریت آمده است. این اعداد بطور معمول شامل [درآمد] به علاوه [استهلاک ، استهلاک و غیره] می شوند – اما [هزینه های سرمایه و هزینه حفظ موقعیت رقابتی آن را کم نمی کنید. »

وی می افزاید: “بیشتر بروشورهای فروش بانکداران سرمایه گذاری نیز از این نوع ارائه های فریبنده ای دارند.” وی گفت: “این دلالت بر این دارد که مشاغل ارائه شده ، همتای تجاری اهرام است – برای همیشه مدرن ، هرگز نیازی به تعویض ، بهبود یا نوسازی ندارد. در واقع ، اگر همه شرکت های آمریکایی به طور همزمان از طریق بانکداران سرمایه گذاری پیشرو ما به فروش عرضه می شدند – و اگر بروشورهای فروش که آنها را توصیف می کرد اعتقاد بر این باشد – پیش بینی های دولت از هزینه های ملی کارخانه و تجهیزات باید 90٪ کاهش یابد. “

برای بافت ، بانکداران سرمایه گذاری اغلب به سادگی از آنچه ریاضی برای نتیجه مطلوب خود ترجیح می دهد استفاده می کنند ، چه برای خریداران و فروشندگان درگیر در معامله فریبنده باشد یا نه.

فرهنگ

19- رهبران باید به روشی که می خواهند کارمندان خود زندگی کنند ، زندگی کنند

وارن بافت در نامه سهامدار خود در سال 2010 مبلغی را برای تفکیک کل پولهایی که برای تأمین هزینه “دفتر مرکزی جهانی” برکشایر در اوماها ، نبراسکا خرج کرده است:

اجاره (سالانه): 270،212 دلار
تجهیزات / لوازم / مواد غذایی و غیره: 301،363 دلار

براساس آمار Omaha World-Herald – در سال 2017 ، برکشایر هاتاوی حدود 1 میلیون دلار در کل سالانه درآمد داشته است – مبلغ ناخالصی برای یک شرکت با 223B دلار درآمد سالانه.

نکته این تفکیک نشان دادن ساختار غیر متمرکز برکشایر نیست ، که بیشتر هزینه های عملیاتی را برای مشاغل تحت چتر برکشایر جبران می کند ، بلکه تبیین فرهنگ آگاهی از هزینه های برکشایر است. برای بافت ، این فرهنگ باید از بالا شروع شود.

وارن بافت در سال 1958 این خانه را با 31000 دلار خریداری کرد. اکنون تخمین زده می شود 650،000 دلار تخمین زده شود. او هنوز هم امروز در آن زندگی می کند. (24 درس وارن بافت) منبع تصویر: Smallbones

او می نویسد: “فرهنگ ها به خودی خود تبلیغ می شوند ،” وینستون چرچیل یک بار گفت ، شما خانه های خود را می سازید و بعد آنها را به شما می دهند. این خرد در مورد مشاغل نیز صدق می کند. رویه های دیوان سالاری بوروکراسی بیشتر است و کاخ های شرکت های امپریالیستی رفتارهای ناخوشایند را القا می کنند … تا زمانی که من و چارلی با پول شما رفتار کنیم انگار که مال ما باشد ، مدیران برکشی به احتمال زیاد مراقب آن هستند. “

از نظر بافت ، هیچ دلیلی وجود ندارد که مدیر عامل شرکتهای Berkshire با پول مراقب باشند ، اگر چارلی ، او و ساکنان کمپانی Berkshire Hathaway نتوانند به همان اندازه مراقب باشند – بنابراین وی اصرار دارد که این فرهنگ را از بالا تنظیم کند.

20- افرادی را که نیازی به کار ندارند استخدام کنید

در نامه پس از نامه ، بافت به خوانندگان خود یادآوری می کند که ستاره های واقعی برکشی هاتاوی او یا چارلی مونگر نیستند – آنها مدیرانی هستند که شرکت های مختلفی را تحت چتر Berkshire Hathaway اداره می کنند.

وی گفت: “ما کادر بزرگی از مدیران با مهارت داریم که تعهد غیرمعمول به عملیات خود و برکشایر دارند. بسیاری از مدیرعامل های ما مستقل ثروتمند هستند و فقط به این دلیل کار می کنند که آنها عاشق کارهایی هستند که انجام می دهند … زیرا هیچ کس نمی تواند شغلی به آنها ارائه دهد که بیشتر از آن لذت ببرند ، نمی توان آنها را فریب داد. “

استراتژی استخدام وارن بافت ، همانطور که او توضیح می دهد ، بسیار ساده است: افرادی را پیدا کنید که عاشق کارهایی هستند که انجام می دهند و نیازی به پول ندارند ، و سپس لذت بخش ترین شغلی را که ممکن است داشته باشند به آنها بدهید. هرگز آنها را به جلسه یا تماس تلفنی یا حتی مکالمه مجبور نکنید – فقط بگذارید آنها کار کنند. به این استراتژی است که بافت اعتبار موفقیت برکشایر و بسیاری از شرکتهای آن را به خود اختصاص می دهد.

وی می افزاید: “مدیرانی وجود دارد که من در سال گذشته با آنها صحبت نکرده ام ، در حالی که کسانی هستند که تقریباً هر روز با آنها صحبت می کنم.”

در نشست سالانه برکشایر هاتاوی ، که هیچ مدیرعامل برکشایر لازم نیست در آن شرکت کند. (24 درس وارن بافت) منبع تصویر: استفان کراسوفسکی

موارد بسیار کمی وجود دارد که نوع شخصی را که بافت استخدام بافت از این مدارک تحصیلی را مشخص می کند ، تعریف نمی کند. “برخی از آنها MBA دارند. او می نویسد ، بعضی دیگر هرگز دانشکده را تمام نکرده اند. دیگران با صندلی شلوار خود عمل می کنند. تیم ما شبیه یک تیم بیس بال است که متشکل از همه ستاره ها است که سبک های بسیار متفاوتی دارند … [تغییرات] به ندرت مورد نیاز است.

هر چه ذهنیت مدیر داشته باشد ، مهم این است که به آنها آزادی عمل بدهید تا اطمینان حاصل شود که بیشترین میزان ممکن را از آن به دست می آورند ، آرمانی که بافیت آن را کمتر علم و هنر می داند.

“مدیران این نوار نمی توانند به معنای عادی کلمه” استخدام شوند “. کاری که ما باید انجام دهیم این است که یک سالن کنسرت فراهم کنیم که در آن هنرمندان صنفی این کلاس بخواهند اجرا کنند. “

21. کمیته های جبران خسارت ، مدیرعامل را پرداخت نکرده است

در سال 2017 ، این کلمه دریافت که مارسا مایر ، مدیرعامل یاهو در طی 5 سال حضور در شرکت محاصره شده در هفته 900K دلار سرسام آور درآمد . این مبلغ عظیم حتی با رعایت موازین دره سیلیکون بود ، و خیلی ها از اینکه کسی که چنین سابقه ضعیفی داشت ، خیلی خوب شوکه شد.

یاهو هنگام رسیدن او خوب نبود ، اما بسیاری گفتند سبک مدیریت و تصمیمات وی باعث بدتر شدن آن شده است. وی در سال 2017 پس از فروش این شرکت به Verizon استعفا داد.

مدیر عاملان برای فرمان دادن این مبالغ عظیم استفاده نکردند. پیش از جنگ جهانی اول ، متوسط حقوق سالانه یک مدیر اجرایی در یک شرکت بزرگ 9958 دلار یا 220 هزار دلار دلار امروز بود. بین سالهای 1936 و اواسط دهه 1970 به طور متوسط مدیرعامل در حدود 1 میلیون دلار در سال پول امروز پرداخت می شد. طبق اعلام موسسه سیاست گذاری اقتصادی ، تا سال 2017 ، این میزان متوسط دستمزد به 18.9 میلیون دلار بالغ می شد.

چی شد؟

خب ، خیلی چیزها اما بافت معتقد است که بخشی از جوابها مربوط به کمیته های جبران خسارتهایی است که بسته دستمزد مدیرعامل را تعیین می کنند.

اغلب بین اعضای و مدیرعامل رابطه دنج وجود دارد. اعضای هیئت مدیره به خوبی جبران می شوند ، و اگر می خواهید برای خدمت در تابلوهای دیگر دعوت شوید ، ساخت موج نمی تواند کمک کند. بافت در نامه 2005 خود خاطرنشان می کند : “گرچه من به عنوان مدیر بیست شرکت عمومی خدمت کرده ام ، اما فقط یک مدیرعامل من را به عنوان کمیته رایانه ای خود قرار داده است. هوم . “

بافت مشکل موجود در داده های مقایسه ای را که کمیته ها برای تعیین بسته غرامت مدیرعامل از آنها استفاده می کنند ، شناسایی می کند. این به تورم سریع منجر شده است که در آن پیشنهادها با پرداخت پول و پرداخت بیشتر می شوند. گرایش کمی به عملکرد دارد.

وی در نامه 2005 خود نوشت: “این تمرین ساده است .” سه کارگردان یا به طور اتفاقی انتخاب نشده اند ، چند ساعت قبل از جلسه هیئت مدیره با آمارهای پرداخت که بطور دائمی به سمت بالا بمباران می شوند ، بمباران می شوند. علاوه بر این ، در مورد کمیته های جدیدی که مدیران دیگر دریافت می کنند ، به کمیته گفته می شود. به این ترتیب ، “چیزهای خوب” متعجبانه فقط به دلیل یک نسخه شرکتی از این استدلال که همه ما هنگام کودکان استفاده می کردیم بر عهده مدیر عاملان است: “اما ، مامان ، همه بچه های دیگر یکی دارند.”

با وجود عملکرد ضعیف به عنوان مدیرعامل ، ماریسا مایر در زمان حضور خود در یاهو میلیون ها دلار درآمد و پس از استعفا ، با یک بسته انعطاف ناپذیر از آنجا دور شد. (24 درس وارن بافت) منبع تصویر: مجمع جهانی اقتصاد

بدهی

22. هرگز از پولهای وام گرفته شده برای خرید سهام استفاده نکنید

اگر روشی وجود داشته باشد که وارن بافت بیشتر از برنامه های ضعیف در مورد جبران خسارت های اجرایی ، خشمگین شود ، برای خرید سهام یا خرید بیش از حد سرمایه های خود به بدهی می پردازد.

بخش بزرگی از موفقیتهای اولیه برکشایر به استفاده هوشمندانه از اهرم در سهام نسبتاً ارزان منجر شد ، چنان که یک مطالعه سال 2013 از مدیریت سرمایه AQR و دانشکده بازرگانی کپنهاگ نشان داد. اما مشکل اصلی بافت با مفهوم بدهی نیست – بلکه مربوط به نوع بدهی با نرخ بهره بالا و متغیر است که سرمایه گذاران مصرف کننده در صورت تمایل به استفاده از آن برای خرید سهام ، باید مسئولیت آن را بپذیرند.

وقتی مردم عادی برای خرید سهام پول وام می گیرند ، معیشت خود را به دست بازاری می گذارند که نوسانات آنها بصورت تصادفی و خشن باشد ، حتی وقتی می توان به سهام قابل اطمینان مانند Berkshire اشاره کرد. با انجام این کار ، آنها خطر از دست دادن بالقوه بسیار بیشتر از سرمایه گذاری اولیه خود را دارند.

وی گفت: “در مدت 53 سال گذشته ، [برکشایر] با سرمایه گذاری مجدد درآمدهای خود و اجازه دادن به بهره مندی از جادو ، ارزش خود را ایجاد کرده است. سال به سال ، ما به جلو حرکت کرده ایم. با این حال سهام Berkshire دچار چهار افت شدید واقع شده است. “

در چهار نوبت جداگانه ، سهام برکشایر طی چند هفته 37 درصد یا بیشتر سقوط کرد. (24 درس وارن بافت)

او می نویسد: “این جدول ، قوی ترین استدلال من در برابر استفاده از پولهای قرض گرفته شده برای سهام خود را در برابر استفاده از پیشنهادات ارائه می دهد. به سادگی نمی توان گفت که سهام در یک دوره کوتاه چگونه می تواند سقوط کند. حتی اگر وامهای شما اندک باشد و موقعیتهای شما بلافاصله مورد تهدید بازار غوطه وری قرار نگیرند ، ممکن است ذهن شما با عناوین ترسناک و تفسیرهای نفس گیر دچار حیرت شود. و ذهن ناآرام تصمیمات خوبی را نخواهد گرفت. “

وقتی سهام بیش از 37٪ سقوط کند ، یک سرمایه گذار بسیار با اکتشاف شانس عادلانه ای را برای تحقق تماس حاشیه ای در اختیار دارد ، جایی که کارگزار آنها با آنها تماس گرفته و از آنها می خواهد که پول بیشتری را به حساب خود واریز کنند یا خطر اینکه مابقی اوراق بهادار اوراق بهادار خود را انحلال کنند به خطر می افتند. ضررها را بپوشان

“ما اعتقاد داریم این غیرقانونی است که برای به دست آوردن آنچه به آن نیاز ندارید ، آنچه را که دارید و نیاز دارید را ریسک کنید.” به همین دلیل بافت یک طرفدار انواع بدهی است ، نه تنها نوع دیگری که می تواند باعث شود مصرف کنندگان باعث خراب شدن بازار شوند.

23- در صورت ارزان بودن وام بگیرید

اوراکل مشهور هزینه هشیاری اوماها به معنای این نیست که برکشایر هاتاوی هرگز پول وام نگرفت و یا به بدهی نرفت – برعکس ، بافت در نامه های خود روشن می کند که علاقه مند به وام گرفتن پول در یک نوع شرایط است.

بافت طرفدار وام گرفتن وام با نرخ متوسط است ، زیرا او معتقد است که هم “درست درست” و هم “سود قابل توجهی برای سهامداران” دارد. “در واقعیت ، این بدان معناست که معمولاً وقتی شرایط اقتصادی تنگ است و بدهی ها گران است.

“ما قرض می گیریم … زیرا فکر می کنیم طی یک دوره بسیار کوتاه تر از عمر وام ، فرصت های بسیاری برای استفاده مناسب از این پول خواهیم داشت.” اعتبار بسیار گران است – یا حتی در دسترس نیست. در چنین زمانی ، ما می خواهیم قدرت مالی زیادی داشته باشیم. “

وقتی پول گران است ، داشتن بیشتر آن (به شکل بدهی) راهی برای تنظیم خودتان است تا از فرصت ها نهایت استفاده را ببرید. این متناسب با جهان بینی سرمایه گذاری کلی بافت – که بهترین زمان برای خرید وقتی است که همه می فروشند – هر کجا خوب است.

وی گفت: “شرایط سخت پول ، که به هزینه های بالای بدهی ها تبدیل می شود ، بهترین فرصت را برای تملک ایجاد می کند و پول ارزان باعث می شود دارایی ها به آسمان منتهی شوند. نتیجه گیری ما: برخی اوقات باید از طرف طرف بدهی مستقل از هرگونه اقدام در طرف دارایی باشد. “

24. افزایش بدهی مانند بازی رولت روسی است

در سراسر دنیای تجارت ، از اتاقهای بزرگ و شرکتی گرفته تا دفاتر سرمایه داران ، سرمایه گذاران از بدهی به بازده آبمیوه استفاده می کنند. این که آیا شرکتی مانند Uber 1.5B دلاری برای رشد مجدد رشد آهسته خود در نظر گرفته است یا استارتاپی مانند ModCloth با دریافت 20 میلیون دلار برای پیدا کردن این منحنی رشد اولیه ، بدهی به شرکتها راهی برای دستیابی به سرمایه می دهد بدون اینکه اتاق را در جدول کلاه خود بگذارد یا رقیق سهام موجود

به گفته بافت در نامه سال 2018 ، بدهی سهامداران را به معادله رولت روسی مجبور می کند . و “معادله رولت روسی – معمولاً پیروزی ، و گاهاً مردن – ممکن است برای کسی که تکه ای از یک شرکت را می خورد ، منطقی باشد اما در روند نزولی آن سهیم نیست. اما این استراتژی برای Berkshire جنون است. “

به دلیل ساختار تشویقی درگیر ، مدل سرمایه گذاری که در آن یک موفقیت بزرگ یک سرمایه گذاری می تواند ضررهای صد شکست را پوشش دهد ، به ویژه مستعد توصیه استفاده از بدهی است.

در نامه خود در سال 2018 ، بافت اعلام کرد که در حال حاضر قیمت شرکتها بسیار بالاست ، و در حالی که منتظر فرصت دیگری برای “اندازه” است ، Berkshire به سرمایه گذاری در اوراق بهادار ادامه خواهد داد. (24 درس وارن بافت) (منبع تصویر: انجمن تجارت بین المللی ایالات متحده)

سوداگر سهام به همان اندازه احتمال استفاده از بدهی را برای افزایش بازده افزایش می دهد زیرا آنها می توانند اوراق بهادار را در جایی ایجاد کنند که نیازی به نگرانی در مورد ریسک نزولی نباشد. برای آنها ، این امر می تواند حسن عمل را انجام دهد ، زیرا همانطور که بافت خاطرنشان می کند ، معمولاً هنگام کشیدن “ماشه” نمی خواهند “گلوله” بگیرند.

با این حال ، برای بافت ، که مالک بسیاری از شرکتها به طور کامل و قصد ادامه نگه داشتن آنها برای طولانی مدت را دارد ، نتیجه “معمولاً پیروزی ، گهگاهی می میرد” معنی ندارد.

ریسک عدم موفقیت شرکت و بازگرداندن مقدار قابل توجهی بدهی بسیار خطرناک است و بافت بفت و برکشایر هاتاوی در این ریسک به طور برابر با سهامداران خود مشترک هستند.

برکشایر از بدهی استفاده می کند ، اما در درجه اول از طریق شرکت های راه آهن و شرکت های تابعه آن. برای این مشاغل بسیار مجهز به دارایی که تجهیزات و نیازهای سرمایه ای ثابت دارند ، بدهی معنای بیشتری پیدا می کند ، و آنها حتی در یک رکود اقتصادی ، مبلغ زیادی پول نقد برای برکشایر هاتاوی ایجاد می کنند. (24 درس وارن بافت)